Nema većeg ambisa
Η νύχτα γίνεται τραγούδι λυπημένο,
μιλάει για σένα που δε σ’ έχω τώρα πια,
αυτό το "όχι" σου, δικό μου μα και ξένο,
τρυπάει με δύναμη στο στήθος την καρδιά.
Εσύ που έφυγες, στα πάντα έχεις μείνει,
μέσ’ στον καθρέφτη μου, στα ρούχα, στις γωνιές,
έν’ αποτύπωμα, που τίποτα δε σβήνει,
ούτε σ’ αυτή, ούτε στις άλλες τις ζωές.
Κι εγώ που πίστεψα στα λόγια τα δικά σου
κι εγώ που έμαθα στα όνειρα, κοντά σου,
μαζεύω δύναμη, ξανά να σηκωθώ,
εδώ που έφτασα, δεν έχει άλλο γκρεμό.
Εκεί, ανάμεσα στη νύχτα και στη μέρα,
εκεί που σ’ έχασα η ζωή μου περπατάει,
φοράει στο χέρι της του τέλους μας τη βέρα,
και ρούχο, πάνω της, το βλέμμα σου φοράει.
Εσύ που έφυγες, στα πάντα έχεις μείνει,
μέσ’ στον καθρέφτη μου, στα ρούχα, στις γωνιές,
έν’ αποτύπωμα, που τίποτα δε σβήνει,
ούτε σ’ αυτή, ούτε στις άλλες τις ζωές.
Κι εγώ που πίστεψα στα λόγια τα δικά σου
κι εγώ που έμαθα στα όνειρα, κοντά σου,
μαζεύω δύναμη, ξανά να σηκωθώ,
εδώ που έφτασα, δεν έχει άλλο γκρεμό.
Η νύχτα γίνεται τραγούδι λυπημένο,
μιλάει για σένα που δε σ’ έχω τώρα πια.
Noć postaje tužna pesma
Govori o tebi, koga više nemam
To tvoje "Ne", moje je, ali je i tuđe
Probada snažno srce kroz grudi
Ti, koji si otišao, u svemu si se zadržao
U mom ogledalu, na odeći, u ćoškovima
Otisak koji ništa ne briše
Ni u ovom, ni u drugim životima
A ja, koja sam verovala u tvoje reči
A ja, koja sam navikla na snove, pored tebe
Skupljam snagu, ponovo da se podignem
Od ovog do kog sam stigla, ne postoji veći ambis
Tamo, između noći i dana
Tamo, gde sam te izgubila, moj život hoda
Nosi u svojoj ruci burmu našeg kraja
A odeća na njemu tvoj pogled nosi
Ti, koji si otišao, u svemu si se zadržao
U mom ogledalu, na odeći, u ćoškovima
Otisak koji ništa ne briše
Ni u ovom, ni u drugim životima
A ja, koja sam verovala u tvoje reči
A ja, koja sam navikla na snove, pored tebe
Skupljam snagu, ponovo da se podignem
Od ovog do kog sam stigla, ne postoji veći ambis
Noć postaje tužna pesma
Govori o tebi, koga više nemam
anchee89 © 12.11.2014