Нешто жестоко
Δε θέλω άλλο
κάτι πλευρές μου σκοτεινές
που ζουν σαν πρώτες
Τις τελευταίες μας σκηνές
Δε θέλω άλλο
να εξηγώ κάθε φυγή
επιστροφές σου
του τηλεφώνου τη σιωπή
Δεν τα θέλω όσα αντέχω
τις γιορτές που ζω κι απέχω
πριν μισήσω την αγάπη
Κι ό,τι γύρω μου υπάρχει
Κάτι δυνατό να σε ξεχάσω
Σ’ άλλο ουρανό να αποδράσω
έντονα κι απλά πάλι να ζήσω
Μ’ άλλη αγκαλιά να σε νικήσω
Κάτι δυνατό να σε διαγράψω
να μην είμαι εδώ, να μη σε ψάξω
κάτι να συμβεί, σε σένα να μοιάσω
κάτι δυνατό να σε ξεχάσω
Δε θέλω άλλο
να λύνω αινίγματα σου πια
ν’ αναρωτιέμαι
αν είναι λίγα τα βαθιά
δεν θέλω άλλο
να δίνω μάχη να σε δω
να υπερβάλεις
και να το βρίσκω λογικό
Не желим више
да неке моје мрачне стране
доживљавају наше последње сцене
као да су прве.
Не желим више
да објашњавам сваки бег,
твоје повратке,
мук телефона.
Не желим све ово што трпим,
празнике које проживљавам и удаљавам се
пре него што омрзнем љубав
и све око себе.
Нешто жестоко да те заборавим ми треба,
да се склоним на друго небо,
да опет живим једноставно, пуним плућима,
да те победим другим загрљајем.
Нешто жестоко да те отпишем ми треба,
да не будем овде, да те не тражим,
да се нешто деси, да личим на тебе,
нешто жестоко да те заборавим ми треба.
Не желим више
да решавам твоје загонетке,
да се питам
да ли је мала дубина.
Не желим више
да се борим да те видим,
да претерујеш,
а ја да то прихватам као да је природно.
τυχερούλα © 20.09.2014