Ne prepoznajem
Στον καθρέφτη τον σπασμένο,
απ’ αγάπη ραγισμένο
Με ενοχές σε περιμένω κι είμαι ακόμα εδώ.
Έχω κάτσει, έχω σπάσει,
το μυαλό μου έχω κουράσει
Με κραυγές κι ανοησίες κι είμαι ακόμα εδώ...
Δε γνωρίζω, δεν ορίζω
ούτε τ’ άσπρο, ούτε το γκρίζο.
Τι θα γίνει σ’ ένα χρόνο,
τι χρωστάω, τι πληρώνω;
Κι αν μηνύματα σου γράφω
με τα δάχτυλα της λύπης,
ένα ξέρω κι υπογράφω
πώς μου λείπεις, πώς μου λείπεις!..
Στον καθρέφτη τον σπασμένο,
από μίσος ραγισμένο
Προκαλώ το πεπρωμένο κι είμαι ακόμα εδώ.
Έχω νιώσει, έχω λιώσει,
σ’ ένα μήνα έχω παλιώσει
Με καημό και φαντασία θα είμαι πάντα εδώ...
U slomljenom ogledalu,
razbijenom zbog ljubavi
Ispunjen krivicom te čekam i još sam ovde
Seo sam, slomio sam se,
um sam izmorio
Vrištanjem i glupostima, i još sam ovde
Ne prepoznajem, ne razlikujem
ni belo, ni sivo
Šta će biti za godinu dana,
šta sam dužan, šta plaćam
I ako ti šaljem poruke
tužnim prstima
Jedno znam i potpisujem,
da mi nedostaješ, da mi nedostaješ
U slomljenom ogledalu,
razbijenom zbog mržnje
Izazivam sudbinu i još sam ovde
Osećao sam, raspao sam se,
za mesec dana sam ostario
Pun bola i mašte biću uvek ovde
anchee89 © 11.11.2014