Um beijo
Ποιος σκότωσε τα όνειρα, πες,
ποιος έκαψε τόσες στιγμές,
τις μικρές ανθισμένες χαρές,
δείξε μου ποιος.
Ποιος χρόνος περνώντας κι αυτός,
με ένα δρεπάνι σκυφτός,
μου στέρησε όλο το φως,
αχ, ένα φιλί.
Στην πόλη οδηγώντας αργά,
τα σπίτια μπαλκόνια γειρτά,
ζωές που θα κρύβουν κι αυτά,
πώς έγινε δες.
Πώς στένεψαν έτσι οι οροφές,
πώς γίναν φωτιά οι καρδιές,
ποιος σκότωσε τα όνειρα, πες.
Ένα φιλί
και τα όνειρα γίνονται πάλι.
Θέλω ένα φιλί,
μόνο ένα φιλί
η ζωή δανεική και μικρή
μα στα χείλη σου μοιάζει μεγάλη.
Θέλω ένα φιλί,
μόνο ένα φιλί.
Σε βρίσκω στο πλήθος ξανά,
στους δρόμους που η πόλη σχολά
απρόβλεπτη που είναι η ομορφιά
πάλι γελάς.
Αμήχανα λίγο κοιτάς,
τι κοιτάς
αγκαλιά να με πάρεις, δες,
κανείς δεν μας σκότωσε εμάς.
Ένα φιλί.........
Quem matou os sonhos, diga,
quem queimou tantas vezes,
as pequenas alegrias,
me mostre quem.
Que tempo passa, e isso,
curva-se com uma foice,
Eu nega toda a luz,
ah, um beijo.
Na cidade dirigindo devagar
As casas varandas inclinadas,
vive e vai esconder isso
ver como ele foi feito.
Como assim estreitou seus telhados,
como eles se tornaram corações de fogo,
que matou os sonhos dizer.
Um Beijo
e os sonhos se tornam novamente.
Eu quero um beijo,
apenas um beijo
a vida é emprestado e pequeno
mas seus lábios parece ótimo.
Eu quero um beijo,
apenas um beijo.
Acho que no meio da multidão de novo
Essas ruas que falam na cidade
é a beleza imprevisível
rir de novo.
Olhe um pouco envergonhado,
o que você olha
abraços para me levar, veja,
ninguém nos matou.
Um beijo .........
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 13.10.2014