Semicolon
Να ήμασταν βαγόνια σ’ άλλο τρένο
να μη σε δω ποτέ ξανά μπροστά μου
να μέτραγα σωστά τα βήματα μου
να πέρναγες ξυστά και να μην τρέμω
Άμα έμπαινε έτσι απλά μια τελεία
όλα θα `χανε σωθεί
Να έφευγα για πάντα στο Παρίσι
να μην έπεφτα πάνω σου τυχαία
να μην ήσουν η μόνη προκυμαία
που θέλω το ταξίδι μου να κλείσει
Μια κλασσική, τυπική, άκακη τελεία
Σαν αλλαγή, σαν σιωπή, σαν αυτοκτονία
Ίδιο το τρένο, ίδια η πορεία
είναι άλλο η πράξη κι η θεωρία
θα περνάω ξυστά δίπλα σου να τρέμεις
Τι στην Αθήνα; Τι στο Παρίσι;
Δεν αρκεί πια το πλήθος να μάς χωρίσει
και στην άκρη της γης θα με πετυχαίνεις
Άμα έμπαινε έτσι απλά μια τελεία
όλα θα `χανε σωθεί
If only we were wagons in different trains
If only I never saw you again
If only I counted my steps correctly
If only you passed next to me and I didn't shiver
If I could put a full stop just like that
Everything would be saved
If only I left forever for Paris
If only I didn't cross paths with you incidentally
If only you weren't the only dock
That I wanted my journey to end
A classic, typical, harmless full stop
Like change, silence, suicide
The train is the same, the route is the same
Things are different in practice than in theory
I will pass next to you and you'll shiver
What if it's Athens? What if it's Paris?
Now the crowd isn't reason enough to separate us
You'll cross paths with me even to the ends of the earth
If I could put a full stop just like that
Everything would be saved
translatorgirl © 07.10.2015