Träne aus Stein
Με τον καϋμό της ξενητειάς
ποιόν ουρανό χαμογελάς.
Αφού τα αστέρια σβήσανε
και τα βουνά ραγίσανε
πριν απ’ το χάραμα που πας.
Τι ψάχνουν τα μάτια σου,
τι λένε τα χείλη σου.
Σε χάνουν οι φίλοι σου,
σε χάνει η αυγή.
Λιβάνι στα νιάτα σου
η άμοιρη αγάπη μου.
Το πέτρινο δάκρυ μου βουβή προσευχή.
Είναι νωρίς φτωχή καρδιά
να σε χωρέσει η ξενητειά.
Στεργιώσου εδώ πουβλάστησες,
που μόχθησες και αγάπησες.
Στεργιώσου μοίρα μου γλυκιά.
Mit Heimweh in der Fremde,
welchen Himmel lächelst du an,
nachdem die Sterne verloschen sind,
und die Gebirge zerbrochen,
wohin gehst du schon vor Tagesanbruch?
Was suchen deine Augen,
was sagen deine Lippen?
Deine Freunde verlieren dich,
der Hof verliert dich.
Weihrauch auf deine Jugend,
meine Unglücksliebe.
Die Träne aus Stein ist mein stummes Gebet.
Es ist zeitig, mein Herz,
dass dich die Fremde absondert.
Nimm hin, dass du dort verfluchst,
angestrengt arbeitest und liebst.
Nimm mein süßes Schicksal hin.
lipsia © 12.11.2014