Muisto
Σβήνω το τσιγάρο, κατεβαίνω τα σκαλιά,
Το ρολόι δείχνει πάλι πέντε.
Ρώτησα για σένα, μα δεν είσαι πουθενά,
Ούτε και οι φίλοι δε μου λένε...
Έρχεσαι τις νύχτες που δεν ζω,
Όταν στο μηδέν ακροβατώ,
Κάτι ώρες δύσκολες βραδιές που δε περνάνε.
Έσβησα τα φώτα να σε δω,
Μέσα στο σκοτάδι να σε βρω,
Χάνομαι στα μάτια σου που πια δε μου μιλάνε...
Φύγε μακριά... ανάμνηση παλιά,
Το τσιγάρο ανάβω να καεί η μοναξιά!
Έρχεσαι ξανά στο δάκρυ που κυλά,
Σαν το νερό στο χώμα σε ένα σώμα που διψά!
Έκλεισα την πόρτα, τα παράθυρα κλειστά,
Πάλι το μυαλό παγίδες βάζει.
Σκέφτηκα και σένα τελευταία μου φορά,
Τίποτα ο χρόνος δεν αλλάζει...
Sammutan savukkeen, laskeudun portaat.
Kello näyttää taas viittä.
Kysyin sinua, muuttet ole missään.
Edes ystävät eivät mulle kerro...
Tulet öisin kun en elä,
Kun nollalla tasapainoilen,
Joitakin vaikeita hetkiä iltoja jotka eivät kulu.
Sammutin valot sinut nähdäkseni,
Pimeydessä sinut löytääkseni,
Hukun silmiisi jotka eivät mulle enää puhu...
Mene kauas... muisto vanha,
Savukkeen sytytän että yksinäisyys palaisi!
Tulet taas vuotavassa kyynelessä,
Kuin vesi maahan janoavaan ruumiiseen!
Suljin ovet, ikkunat kiinni,
Taas mieli ansoja laittaa.
Ajattelin sinua viimeisen kerran,
Mitään aika ei muuta...
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 29.03.2015