La mort est une fête
Με παστρικές κουβέντες ζεσταίνουν τις νύχτες τους,
ακέφαλοι εραστές.
Μελλοντικοί αυτόχειρες.
Κορμιά πεταμένα που μυρίζουν αγάπη.
Κάτω απ’ το φως του φεγγαριού κοιμούνται οι ταπεινοί.
Αυτοί που έχουν μάθει μόνο με τα μάτια να μιλάνε.
-Γλέντι είναι ο θάνατος, φωνάζουν,
κι εμείς…
κι εμείς τον τραγουδάμε!
Στραβά ανασαίνουν οι θεοί.
Εννιά στα οχτώ η περπατησιά μας.
Και στήνουν γύρω απ’ τις φωτιές κι αυτοί χορό.
Γυμνά τα μάτια στη χαρά μας.
Σ’ αυτόν τον τόπο όμως εμείς,
τσουγκρίζουμε, αγαπάμε!
Γλέντι είναι ο θάνατος!
Κι εμείς τον τραγουδάμε!
Les amants sans tète chauffent leurs nuits,
avec des paroles franches.
Futur suicidés.
Corps vides qui sentent l’amour
Sous la lumière de la lune, les humbles dorment.
Les hommes qui connaissent à parler seulement avec les yeux.
La mort est une fête... Ils crient.
Et nous…
Et on la chante !
Les Dieux respirent mal
Notre démarche, neuf pas sur huit.
Et ils dansent autour le feu.
Les yeux nus à notre plaisir.
Mais, à cet lieu,
nous ébréchons, nous aimons !
La mort est une fête!
Et on la chante!
mono gymno, Νεκτάριος Θεοδώρου © 05.06.2016