Etalons estompés
Αυτοκινητόδρομοι και πολυκατοικίες.
Γύρνα και ρίξε μια ματιά, σκουπίδια από παντού.
Από τσιμέντο, πλαστικό κι έχουμε γίνει όλοι.
Σακατεμένοι επιβήτορες.
Ξυπνάω και βγαίνω το πρωί έξω απ’ τα ρούχα.
Στο δρόμο μποτιλιάρισμα, πορείες, απεργίες.
Κοίτα τη γκόμενα δειλά τη φούστα της σηκώνει.
Στον πιτσιρίκο που κοιτάει κρυφά, πίσω απ’ τα κάγκελα.
Στον πιτσιρίκο…, που κοιτάει κρυφά!
Καθώς νυχτώνει η ζωή ξαναγεμίζει.
Το βράδυ βλέπω φως μες στα γνωστά τα πεζοδρόμια.
-Πόσο η ταρίφα;
-Έλα ρε φίλε, έλα εδώ, έλα δεν έχει ανέβει.
Για μια στιγμή που θα σου μείνει στη γη αιώνια.
Τρακαρισμένα αυτοκίνητα στην άκρη.
Στα παλιατζίδικα όλοι αυτοί που ξεψυχήσαν.
Να κι ο μικρός που είδαμε πριν. Να τος χαμογελάει.
Βρήκε το κόλπο για να ζει, σαν επιβήτορας.
Βρήκε το κόλπο…, για να ζει!
Des autoroutes et des immeubles.
Tourne et jette un coup d’œil, des déchets partout.
De ciment, de plastique et nous sommes tous devenus
des étalons estompés.
Je me lève le matin et je sors de mes vêtements.
La rue est pleine d’embouteillages, de manifestations, de grèves.
Regarde la fille qui lève sa jupe timidement.
A l’enfant qui regarde secrètement, derrière les barreaux.
A l’enfant… qui regarde secrètement!
Quand il fait nuit la vie remplit de nouveau.
Le soir je vois la lumière dans les trottoirs connus.
- Combien ça coûte le tarif ?
- Viens mon ami, viens, il n’est pas augmenté.
Pour un instant qui va t’accompagner éternellement.
Des voitures accidentées se trouvent au bout.
Tous ceux qui sont morts se trouvent aux brocantes.
Voilà le petit enfant qu’on a vu avant. Voilà, il rit!
Il a trouvé le truc pour vivre, comme un étalon.
Il a trouvé le truc…, pour vivre!!
mono gymno, Νεκτάριος Θεοδώρου © 06.06.2016