Lamento amaro

Διψασμένα περιστέρια
η αυλή χωρίς νερό
της ζωής τα καλοκαίρια
τα `χασες κι εσύ κι εγώ

Ένα παράπονο πικρό
απ’ τη ζωή το μερτικό μας
το τρένο πού’φυγε νωρίς
ήτανε τ’ όνειρό μας

Άδειοι οι δρόμοι και σοκάκια
που δεν πάνε πουθενά
κλαιν τα μάτια μου φαρμάκια
τα δικά σου παγωνιά


Piccioni assetati
ed il cortile senza acqua
le estati della vita
le hai perse tu e pure io

Un lamento amaro
dalla vita
il treno che e' partito in anticipo
era il nostro sogno

Vuote le strade e le viuzze
che non conducono da nessuna parte
piangono i miei occhi amarezza
e i tuoi gelo

roberto patritti, roberto patritti © 30.09.2006

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info