La sera del sabato
Μοσχοβολούν οι γειτονιές
βασιλικό κι ασβέστη,
παίζουν τον έρωτα κρυφά
στις μάντρες τα παιδιά.
Σαββάτο βράδυ μου έμορφο
ίδιο Χριστός Ανέστη,
ένα τραγούδι του Τσιτσάνη
κλαίει κάπου μακριά.
Πάει κι απόψε τ’ όμορφο
τ’ όμορφο τ’ απόβραδο,
από Δευτέρα πάλι
πίκρα και σκοτάδι.
Αχ, να ’ταν η ζωή μας
Σαββατόβραδο
κι ο Χά-, κι ο Χάρος να ’ρχονταν
μια Κυριακή το βράδυ.
Οι άντρες σχολάν’ απ’ τη δουλειά
και το βαρύ καημό τους
να θάψουν κατεβαίνουνε
στο υπόγειο καπηλειό.
Και το φεγγάρι ντύνει, λες,
με τ’ άσπρο νυφικό του
τις κοπελιές που πλένονται
στο φτωχοπλυσταριό.
Πάει κι απόψε τ’ όμορφο
τ’ όμορφο τ’ απόβραδο,
...
Il quartiere odora
di basilico e di calce
i ragazzi nei parchi
fanno l'amore di nascosto.
Mio bel sabato sera,
lo stesso della Resurrezione,
una canzone di Tzitzanis
risuona piena di rimpianti da qualche parte lontano.
E' bello anche domani,
bello fino a sera inoltrata,
da lunedì di nuovo
amarezze e oscurità.
Αh, fosse la nostra vita
come la sera del sabato,
e la morte venisse
una domenica sera.
Gli uomini staccano dal lavoro,
e per la loro intensa sofferenza
finiscono per scendere a seppellirsi
in una bettola sotterranea.
Pensa, le ragazze si lavano
nel povero lavatoio.
e la luce della luna si veste
con il suo bianco abito da sposa.
E'bello anche domani,
bello fino a sera inoltrata,
...
android2020 © 15.06.2016