Kroki
Τα βήματα, τα βήματά σου
τα γνώριμα τ’ αγαπημένα που είναι χαμένα.
Έχω ποθήσει τη μιλιά σου,
τα μάτια σου, τα δυο σου χέρια.
Κι έχω διψάσει τα φιλιά σου
και πια με σφάζουνε μαχαίρια.
Σαν θυμηθώ τα βήματά σου,
καίγονται ξαφνικά τ’ αστέρια.
Βρίσκομαι μες την αγκαλιά σου.
Τα βήματα, τα βήματά σου.
Τα βήματα, τα βήματά σου,
μες τα όνειρά μου τρομαγμένα,
φτάνουν σε μένα.
Έχω ξεχάσει τη μιλιά σου,
τα μάτια σου, τα δυο σου χέρια.
Κι έχω διψάσει τα φιλιά σου
και πια με σφάζουνε μαχαίρια.
Σαν θυμηθώ τα βήματά σου,
καίγονται ξαφνικά τ’ αστέρια.
Βρίσκομαι μες την αγκαλιά σου.
Τα βήματα, τα βήματά σου.
Kroki, twoje kroki,
te znajome, ukochane, utracone.
Tęsknie za twym głosem,
oczami twymi, dwojgiem twych dłoni.
I wciąż pragnę spijać twe pocałunki
i już zabijają mnie ostrza .
Jakbym pamiętał kroki twoje,
płonące niespodzianie gwiazdy.
Znajduję się w twych objęciach.
Kroki, twoje kroki.
Kroki, twoje kroki,
w mych sennych koszmarach,
dosięgają mnie.
Zapomniałem twój głos,
oczy twe, dwoje twych dłoni.
I wciąż pragnę spijać twe pocałunki
i już zabijają mnie ostrza .
Jakbym pamiętał kroki twoje,
płonące niespodzianie gwiazdy.
Znajduję się w twych objęciach.
Kroki, twoje kroki.
Μαράκι_Δ, Dagmara Maria Dołęga © 01.10.2006