Un valoroso si é spento
Αντιλαλούνε τα βουνά κλαίνε τα κλαψοπούλια
ο Βελουχιώτης χάθηκε ψηλά σε μια ραχούλα
Τι έχεις κλαψοπούλι μου και χαμηλά κοιτάζεις
για πες μου τι σε πλήγωσε και βαριαναστενάζεις
Μαράθηκαν τα λούλουδα χάθηκε το φεγγάρι
ένας λεβέντης έσβησε που τον ελέγαν Άρη
Κείνος δε θέλει κλάματα δε θέλει μοιρολόγια
θέλει αγώνες και χαρές αρματωσιές και βόλια
Riecheggiano i monti del pianto e dei lamenti degli uccelli,
Veluchiotis è morto lassù, sul colle.
Che hai uccello mio perché ti lamenti e guardi in basso,
dimmi che cosa ti ha ferito, e perché gravemente gemi?
Si sono appassiti i fiori, la luna è tramontata,
un valoroso si è spento, chiamato Marte.
Egli non vuole il pianto, non vuole lamenti funebri,
vuole i combattimenti, gli armamenti, le pallottole.
android2020 © 26.07.2016