Ach, mein armes Vaterland
Τα πορτοκάλια απούλητα
τα μήλα πεταμένα
κι οι γέροι στα μπαλκόνια τους
σαν φύλλα μαραμένα
Αχ πατρίδα μου καημένη
ποια κατάρα σε βαραίνει
Κι εμείς στην πόλη μια ζωή
υπάλληλοι κι εργάτες
να κουβαλάμε ολημερίς
τ’ αφεντικά στις πλάτες
Αχ πατρίδα μου καημένη
ποια κατάρα σε βαραίνει
Κι απέξω από την πόρτα μας
οι ξένοι σούρτα φέρτα
το αίμα τον ιδρώτα μας
να πίνουνε αβέρτα
Αχ πατρίδα μου καημένη
ποια κατάρα σε βαραίνει
Die Apfelsinen unverkauft
weggeworfen die Äpfel
und die Alten auf ihren Balkonen
wie verwelkte Blätter
Ach, mein armes Vaterland
welcher Fluch hat dich gebannt
Und wir in der Stadt ein Leben lang
Angestellte und Arbeiter
tragen wir den ganzen Tag
die Bosse auf den Schultern
Ach, mein armes Vaterland
welcher Fluch hat dich gebannt
Und dort draußen vor unserer Tür
veranstalten die Fremden ein Gedränge
unser Blut und unsern Schweiß
trinken sie ohne Bedenken
Ach, mein armes Vaterland
welcher Fluch hat dich gebannt
Balinger © 11.07.2016