Każdy miesiąc sierpień
Κοίτα σκοτεινιάζει.
Το λιμάνι φεγγάρι που ανάβει.
Κόκκινο το τζάμι
κι η ζωή μες το κύμα που σβήνει.
Δε μ’ αφήνει...
Κάθε μήνας Αύγουστος, θάλασσα φωτιά,
τούτη η πόλη είναι εδώ για πάντα.
Κάθε μήνας Αύγουστος, τρέλα του Νοτιά.
Μέσα στα σοκάκια ξέφυγε η καρδιά,
εμείς θα `μαστε εδώ για πάντα.
Πως ν’ αντέξει ο θάνατος τέτοια μοιρασιά...
Πες μου, πόσο ακόμα,
το μελτέμι θα σπρώχνει κοντά σου.
Μέθυσε όλη η νύχτα
κι εγώ αλλάζω μορφή στα φιλιά σου
Στα φιλιά σου...
Spójrz zapada zmrok.
Port księżyc, który rozpala.
Czerwona szyba
i życie wśród fali, która gasi.
Mnie nie zostawia...
Każdy miesiąc sierpień, morze ognia,
to miasto jest tu na zawsze.
Każdy miesiąc sierpień, szaleństwo południa.
W wąskie uliczki wymknęło się serce,
my będziemy tu na zawsze.
Jak wytrzyma śmierć takie rozdzielanie...
Powiedz mi, ile jeszcze,
meltemi przyniesie do ciebie.
Noc cała się upiła
a ja zmieniam swą postać w twych pocałunkach
w twoich pocałunkach...
Μαράκι_Δ, Dagmara Maria Dołęga © 01.10.2006