İzmir
Η Σμύρνη μάνα καίγεται καίγεται και το βιος μας
ο πόνος μας δε λέγεται δε γράφεται ο καημός μας
Ρωμιοσύνη ρωμιοσύνη δε θα ησυχάσεις πια
ένα χρόνο ζεις ειρήνη και τριάντα στη φωτιά
Η Σμύρνη μάνα χάνεται τα όνειρά μας πάνε
στα πλοία όποιος πιάνεται κι οι φίλοι τον χτυπάνε
Ρωμιοσύνη ρωμιοσύνη δε θα ησυχάσεις πια
ένα χρόνο ζεις ειρήνη και τριάντα στη φωτιά
Anam İzmir yanıyor, yanıyor ve yaşamımız da
Acımız söylenemez, derdimiz yazılamaz.
Rumluk, rumluk artık huzur bulmayacaksın
Bir yıl barış içinde ve otuz yıl ateş içinde yaşıyorsun.
Anam İzmir yok oluyor, hayallerimiz de gidiyor.
Gemilerde kim kavgaya tutuşursa arkadaşları onu dövüyor.
Rumluk, rumluk artık huzur bulmayacaksın
Bir yıl barış içinde ve otuz yıl ateş içinde yaşıyorsun.
Adil Sabuncu, Adil Sabuncu © 10.09.2016