Costruimmo pietra dopo pietra
Πέτρα πέτρα χτίσαμε μια φτωχή γωνιά
τη ζωή μας κλείσαμε μες στην Κοκκινιά
δάκρυ δάκρυ φτάσαμε ως τη λησμονιά
τι είμασταν ξεχάσαμε μες στην Κοκκινιά
Μα το βράδυ που `ρχεται τ’ όνειρο μας παίρνει
στην Πέργαμο μας φέρνει και στο Μαρμαρά
Δρόμο δρόμο βρήκαμε χώμα και νερό
απ’ τον πόνο βγήκαμε κι από το χαμό
συννεφάκια αρμένισαν σ’ άλλους ουρανούς
τα παιδιά μας γέννησαν κόρες κι εγγονούς
Μα το βράδυ που `ρχεται τ’ όνειρο μας παίρνει
στην Πέργαμο μας φέρνει και στο Μαρμαρά
Costruimmo pietra dopo pietra un povero focolare,
passammo la nostra vita a Kokkinià,
lacrima dopo lacrima arrivammo all'oblio,
a Kokkinià dimenticammo quello che eravamo.
Ma quando scende la sera il nostro sogno riprende,
ci porta a Pergamo e a Marmarà.
Strada dopo strada trovammo terra e acqua,
ci tirammo fuori dalla sofferenza e dalla perdita,
piccole nuvole veleggiarono sotto altri cieli,
vennero al mondo i nostri figli, figlie e nipoti.
Ma quando scende la sera il nostro sogno riprende,
ci porta a Pergamo e a Marmarà.
android2020 © 27.07.2016