Pierścionek
Στα συρτάρια μου έπειτα από καιρό,
πάλι το δαχτυλίδι σου βρήκα.
Το κρεμούσα από μια κλωστή στο λαιμό
κι ένοιωθα πως κοντά μου σε είχα.
Στο λαιμό φιλί που μου χάρισες.
Το ταξίδι, ευχή που δεν κράτησες.
Το φορώ και ξανά
στο μυαλό μου γεννά,
σκέψεις μάγισσες.
Το ασήμι του ξεθωριάζει κι αυτό
κι όλος ο κόσμος δίχως εσένα
και φοβάμαι πως αν γυρίσω να δω,
θα `ναι τα ονόματά μας σβησμένα...
W szufladach moich po długim czasie
znów pierścionek twój znalazłem.
Wieszałem go na łańcuszku na szyi
i czułem, że mam cię przy sobie.
Na szyi pocałunek, którym mnie obdarowałaś.
Podróż, życzenie, którego nie spełniłaś.
Zakładam go i znowu
w głowie mojej rodzą się
myśli - czarodziejki.
Jego srebro sczerniało i to
i cały świat bez ciebie
i boje się, że jeśli wrócę sprawdzić
imiona nasze będą przygaszone, zatarte...
Μαράκι_Δ, Dagmara Maria Dołęga © 01.10.2006