Grano di vetro del tuo komboloi
Βγαίνεις νωρίς να πας στην εκκλησιά
σπαθί κι αστροπελέκι
χτυπάνε Θεέ μου τα καμπαναριά
κι ο ήλιος πέρα στέκει
Αχ να ‘μουν στο φουστάνι σου
κουμπί μαλαματένιο
χάντρα στο κομπολόι σου
το μαργαριταρένιο
Παίρνω τους δρόμους τρέχω σαν παιδί
μήπως σε συναντήσω
ίσκιος να γίνω μάτι μη με δει
να ‘ρθω να σε φιλήσω
Sei uscita di buon'ora per andare in chiesa,
fulmini e saette
hanno colpito, Dio mio, i campanili,
e il sole è da un'altra parte.
Ah, vorrei essere un bottone d'oro
del tuo abito,
un grano di vetro del tuo komboloi,
simile alla perla.
Imbocco le strade, corro come un ragazzo,
chissà se ti incontro,
voglio diventare un'ombra, che occhio non possa vedere,
per arrivare a baciarti.
android2020 © 27.07.2016