Il sentiero | ||
Μες στη ζωή δρόμοι ανοίγονται σωρό κι όποιον γουστάρεις τον τραβάς κι όπου σε βγάλει μα είναι κι ένα μονοπάτι πονηρό που πάει ντουγρού στην κατηφόρα τη μεγάλη Το μονοπάτι σαν θα πάρεις μια βραδιά τον ίσιο δρόμο μια για πάντα τον αφήνεις κι ολημερίς θα κουρελιάζεις μια καρδιά κι ένα κορμί μες τα κουρέλια της θα ντύνεις Εκεί ξεχνάει κι ο Θεός για να σε δει περνάς και φεύγεις και δεν κλαίει ανθρώπου μάτι ένα σκουπίδι παραπάνω δηλαδή μες στης ζωής το πονηρό το μονοπάτι | Nella vita, le strade sono molto diverse, e c'è quella che puoi lasciare, dopo ciò che ti ha offerto, ma c'e anche un sentiero maligno, che va dritto dritto in un profondo baratro. Sul sentiero che prenderai una sera, -la stessa strada la lascerai una volta per sempre- tutto il giorno avrai un cuore spezzato, e il tuo corpo con gli stracci vestirai. Lì, anche Dio dimentica di guardarti, passi e te ne vai e occhio umano non piange, insomma vi è fin troppa spazzatura nella vita, sul sentiero maligno. | |
android2020 © 15.07.2016 |
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info