Margarita, Margarò
Η Μαργαρίτα η Μαργαρώ,
περιστεράκι στον ουρανό...
τον ουρανό μες στα δυο σου μάτια κοιτάζω,
βλέπω την πούλια και τον Αυγερινό.
Η μάνα σου είναι τρελή
και σε κλειδώνει μοναχή,
σαν θέλω νά `μπω στην κάμαρή σου
μου ρίχνεις μεταξωτό σκοινί,
και κλειδωμένους μας βλέπει η νύχτα,
μας βλέπουν τ’ άστρα κι η χαραυγή.
Η Μαργαρίτα η Μαργαρώ,
βαρκούλα στο Σαρωνικό...
Σαρωνικέ μου, τα κυματάκια σου δώσ’ μου,
δώσ’ μου τ’ αγέρι, δώσ’ μου το πέλαγο.
Η μάνα σου είναι τρελή
και σε κλειδώνει μοναχή,
σαν θέλω νά `μπω στην κάμαρή σου
μου ρίχνεις μεταξωτό σκοινί,
και κλειδωμένους μας βλέπει η νύχτα,
μας βλέπουν τ’ άστρα κι η χαραυγή.
Η Μαργαρίτα η Μαργαρώ,
δεντράκι στο Βοτανικό...
Πάρε το τραμ μόλις δεις πως πέφτει η νύχτα,
πέφτουν οι ώρες, πέφτω, λιποθυμώ.
Η μάνα μου είναι τρελή
και με κλειδώνει μοναχή,
σαν θέλω νά `μπεις στην κάμαρή μου
σου ρίχνω μεταξωτό σχοινί,
και κλειδωμένους μας βλέπει η νύχτα
μας βλέπουν τ’ άστρα κι η χαραυγή.
Margarita, Margarò,
piccola colomba nel cielo...
guardo il cielo nei tuoi due occhi,
vedo le Pleiadi e Venere.
Tua madre è pazza
e ti tiene da sola sotto chiave,
e quando voglio entrare in camera tua
mi tiri la corda di seta,
e la notte ci vede rinchiusi insieme,
ci vedono gli astri e la luna.
Margarita, Margarò,
piccola barca nel Saronico,
Saronico mio, donami le tue piccole onde,
donami il venticello, donami il mare aperto.
Tua madre è pazza
e ti tiene da sola sotto chiave,
e quando voglio entrare in camera tua
mi tiri la corda di seta,
e la notte ci vede rinchiusi insieme,
ci vedono gli astri e la luna.
Margarita, Margaro,
arboscello nel Botanico...
prendi il tram appena vedi che cala la notte,
le ore passano, cado a terra, svengo.
Tua madre è pazza
e ti tiene da sola sotto chiave,
e quando voglio entrare in camera tua
mi tiri la corda di seta,
e la notte ci vede rinchiusi insieme,
ci vedono gli astri e la luna.
android2020 © 21.06.2016