Margarita, Margaró
Η Μαργαρίτα η Μαργαρώ,
περιστεράκι στον ουρανό...
τον ουρανό μες στα δυο σου μάτια κοιτάζω,
βλέπω την πούλια και τον Αυγερινό.
Η μάνα σου είναι τρελή
και σε κλειδώνει μοναχή,
σαν θέλω νά `μπω στην κάμαρή σου
μου ρίχνεις μεταξωτό σκοινί,
και κλειδωμένους μας βλέπει η νύχτα,
μας βλέπουν τ’ άστρα κι η χαραυγή.
Η Μαργαρίτα η Μαργαρώ,
βαρκούλα στο Σαρωνικό...
Σαρωνικέ μου, τα κυματάκια σου δώσ’ μου,
δώσ’ μου τ’ αγέρι, δώσ’ μου το πέλαγο.
Η μάνα σου είναι τρελή
και σε κλειδώνει μοναχή,
σαν θέλω νά `μπω στην κάμαρή σου
μου ρίχνεις μεταξωτό σκοινί,
και κλειδωμένους μας βλέπει η νύχτα,
μας βλέπουν τ’ άστρα κι η χαραυγή.
Η Μαργαρίτα η Μαργαρώ,
δεντράκι στο Βοτανικό...
Πάρε το τραμ μόλις δεις πως πέφτει η νύχτα,
πέφτουν οι ώρες, πέφτω, λιποθυμώ.
Η μάνα μου είναι τρελή
και με κλειδώνει μοναχή,
σαν θέλω νά `μπεις στην κάμαρή μου
σου ρίχνω μεταξωτό σχοινί,
και κλειδωμένους μας βλέπει η νύχτα
μας βλέπουν τ’ άστρα κι η χαραυγή.
Margarita, Margaró,
palomuca en el cielo...
veo el cielo en tus dos ojos, miro
las Pléyades y el Lucero del Alba.
Tu madre está loca
y te encierra sola.
Cuando quiero entrar en tu cuarto,
me tiras una cuerda de seda;
y encerrados nos ve la noche,
nos ven los astros y el alba.
Margarita, Margaró,
barquilla en el Sarónico...
Sarónico mío dame tus olas,
dame la brisa, dame el piélago.
Tu madre está loca
y te encierra sola.
Cuando quiero entrar en tu cuarto,
me tiras una cuerda de seda;
y encerrados nos ve la noche,
nos ven los astros y el alba.
Margarita, Margaró,
arbolillo en el Jardín Botánico...
Coge el tranvía en cuanto veas caer la noche,
que caen las horas, me caigo, me desmayo.
Mi madre está loca
y me encierra sola.
Cuando quiero que entres en mi cuarto,
te tiro una cuerda de seda,
y encerrados nos ve la noche,
nos ven los astros y el alba.
Avellinou © 07.07.2016