Una zingara lo ha allattato
Γύφτισσα τον εβύζαξε,
γι’ αυτό έχει φτερά.
Έρωτας τον επείραξε,
γι’ αυτό όλο γελά.
Στα πανηγύρια, αχ, γυρίζει,
κίτρο και πεύκο, ωχ, μυρίζει.
Το όνομα του ξέχασε,
τα σύνορα ξεπέρασε,
μα εμένα λαχταρά
κι εδώ ξαναγυρνά.
Γύφτισσα τον εβύζαξε,
γι’ αυτό έχει φτερά.
Η μοίρα τον εδίδαξε
σε λεύτερη αγκαλιά.
Δρόμος κι αγάπη η ζωή του,
ζάλη γλυκιά κάθε φιλί του.
Με το κλαρίνο μάζεψε
τις πίκρες και τις πλάνεψε
και περπατοπετά
μ’ εμένα αγκαλιά.
Una zingara lo ha allattato
per questo ha le ali.
L'amore lo ha preso,
per questo ride sempre.
Alle sagre, ah, va in giro,
di cedro e di pino marittimo, oh, odora.
Ha dimenticato il suo nome,
ha passato i confini,
ma a me viene il desiderio ardente
che ritorni qui.
Una zingara lo ha allattato
per questo ha le ali.
Il destino gli ha insegnato
tenendolo in un libero abbraccio.
La strada e l'amore sono la sua vita,
ogni suo bacio è un dolce stordimento.
Con il clarino allevia
le amarezze e le inganna
e cammina leggero
abbracciato a me.
android2020 © 28.07.2016