Znów samotny
Νιώθω σαν να έγινε η νύχτα στης μοναξιάς τα δύχτια και δρόμος και γκρεμός νιώθω πως όλα τα `χω χάσει γιατί μ’ έχεις ξεχάσει καρδιά μου έτσι κι αλλιώς Μόνος μου ξανά κι αυτή η νύχτα δεν περνά με σκόρπια λόγια και με άδειες συζητήσεις Μόνος μου ξανά κι ούτε ένας φίλος πουθενά παράπονό μου, να μου πει πως θα γυρίσεις, θα αργήσεις Πάω, πού πάω αναρωτιέμαι γιατί δε σε απαρνιέμαι κι ακόμα σ’ αγαπώ πάω να τρελαθώ, το ξέρω μου λείπεις και υποφέρω και θέλω να σε δω		Czuję jakby stała się noc w sieci samotności i droga i przepaść czuję, ze wszystko to utraciłem ponieważ mnie zapomniałaś serce moje, tak czy inaczej Znowu samotny i ta noc nie przemija z rozproszonymi słowami i z pustymi rozmowami Znowu samotny i nigdzie, ani jednego przyjaciela skargo moja, powiedz mi że wrócisz, wrócisz Idę, dokąd idę pytam sam siebie dlaczego się ciebie nie wyrzekam i wciąż cię kocham oszaleję, wiem tęsknię za tobą i cierpię i chcę cię zobaczyć
Μαράκι_Δ, Dagmara Maria Dołęga © 03.10.2006

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info