Su uno scoglio consumato
Σ’ ένα βράχο φαγωμένο
από κύμα αγριωπό
ένα σούρουπο είχα κάτσει
λίγο να συλλογιστώ.
Κάθε βήμα στη ζωή μου
είναι πόνος και συμφορά,
θέλω ο δόλιος να πετάξω
μα δεν έχω τα φτερά.
Έτσι μ’ έχει καταντήσει
των ανθρώπων η οργή, *
στρώμα να ’χω τα χορτάρια
και προσκέφαλο τη γη.
*στις ηχογραφήσεις με τον Διονυσίου και τη Λύδια:
μιας γυναίκας η οργή
Su uno scoglio consumato
dalla onda truce
mi ero seduto, al crepuscolo,
a ragionare un po'.
Ogni passo della mia vita
è dolore e disgrazia,
infelice, voglio volare,
ma non ho le ali.
Così mi ha ridotto
la collera degli uomini, *
come giaciglio ho l'erba,
e come cuscino la terra.
*nell'incisione di Dionysiu e Lydia:
la collera di una donna
android2020 © 02.08.2016