Ninnananna
Ασημιά κουδούνια αντηχούν στον δρόμο πούθε πας μικρό μου ηλιοχιόνιστο Πάω στις μαργαρίτες πέρα στο λιβάδι πράσινο λιβάδι σαν ζωγραφιστό Πούθε πας μικρό μου διόλου δε φοβάσαι πέρα είν’ το λιβάδι ώρες μακριά Η δικιά μου αγάπη διόλου δε φοβάται τ’ ανοιχτό τ’ αγέρι την δενδροσκιά Τότε να φοβάσαι γιόκα μου τον ήλιο ακριβό μου αγόρι ηλιοχιόνιστο Τα μαλλιά μου ο ήλιος τάκαψε για πάντα κι είμαι ασπρομάλλης δυο χρονώ μωρό		Campanelli d'argento risuonano per strada, dove vai piccolo mio bianco come neve al sole? Vado dalle margherite lì sul prato, prato verde come un dipinto. Dove vai, piccolo mio, non hai paura? Il prato è più avanti, molto lontano. Il mio amore non ha affatto paura dell'ombra degli alberi all'aria aperta. Allora, figlioletto mio, devi avere paura del sole, caro il mio bambino bianco come neve al sole, Il sole ha rovinato i miei capelli per sempre, sono imbiancata, bimbo di due anni.
android2020 © 20.06.2016

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info