Si fa sera
Στα δυο σου μάτια η επαρχία
μέσα στο πείσμα της βροχής
τα ερημωμένα καφενεία
κι η μοναξιά της Κυριακής
Κι εγώ κορμί φυλακισμένο
μες τούς στρατώνες τους παλιούς
ένα φεγγάρι πεταμένο
μέσα σε ξένους ουρανούς
Μα απόψε γίνε
άνεμος κύμα και πανί
η πιο τρελή μου επιμονή
απόψε γίνε
μα, απόψε γίνε
ο μόνος δρόμος μου ξανά
η πρώτη κι η στερνή φορά
απόψε γίνε...
Το πληγωμένο καλοκαίρι
νύχτα στους δρόμους ξεψυχά
κι η μέρα πάλι θα με φέρει
μες στο στρατόπεδο ξανά
Απόψε πάρε τ’ όνειρό μου
που μ’ είχε βγάλει στ’ ανοιχτά
και γίνε πάλι το μικρό μου
καλοκαιράκι του νοτιά
Nei tuoi occhi la provincia
nell'ostinazione della pioggia,
i caffè deserti,
e la solitudine della domenica.
E io, imprigionato
entro vecchie caserme,
come luna volata
entro cieli stranieri.
Ma si fa sera,
il venticello fa ondeggiare anche la vela,
più pazza diventa la mia ostinazione,
si fa sera,
ma si fa sera,
il mio cammino è di nuovo solitario
la prima e l'ultima volta,
si fa sera...
L'estate si è guastata,
ho smaniato di notte sulle strade,
e il giorno ancora una volta mi riporta
nell'accampamento.
Questa notte ho fatto il mio solito sogno:
sono uscito all'aperto,
ed ecco di nuovo la mia dolce,
dolce estate del sud.
android2020 © 02.07.2016