Hainis | ||
Ωσάν το έρημο δεντρί που `ναι στ’ αόρι απάνω μ’ αρέσει νά `μαι αμοναχός με τσι πολλούς δεν κάνω Κι άμας ο κόσμος σκοτεινιά γεμίζει να γυρίζω Χαΐνης και τση χαραυγής τσ’ ελπίδες να σκορπίζω | Non mi piace stare da solo, come l'alberello solitario che non è cresciuto, e tuttavia non lego con i più. E la gente tra noi è piena di oscurità da aggirare, possa io, Hainis, diffondere le speranze dell'aurora. | |
android2020 © 16.07.2016 |
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info