La smemorata
Σηκώθηκεν ο άνεμος
και σκίζει τα πανιά μας
πέφτει η βροχή και μούσκεψε
τα πιο κρυφά όνειρά μας
μα εσύ μικρή τρελή και παραπονεμένη
το `λεγες πως θα γίνουσαν
μικρή λησμονημένη;
Σε πάτησαν τα πόδια μας
σε μάτωσεν η βιά μας
σου σπάσανε τα κόκαλα
τ’ ασθενικά παιδιά μας
κι όταν ξερή κι αναίσθητη σε πέταξαν στο χώμα
ποιος τάχα σε θυμήθηκε
έτσι θλιμμένη
μικρή λησμονημένη;
Si è levato il vento
che straccia le nostre vele,
cade la pioggia ed ha bagnato
i sogni miei più nascosti,
ma tu piccola pazza triste,
piccola smemorata,
parli come se i sogni ci fossero ancora?
I nostri ragazzi ti colpiscono,
ti fa sanguinare la nostra violenza,
ti spezzano le ossa,
i nostri ragazzi malaticci,
e quando, priva di forze e di sensi, ti gettano a terra,
chi, forse, si è ricordato di te
così triste,
piccola smemorata?
android2020 © 23.07.2016