La luna
Όταν βγαίνει το φεγγάρι
πέφτουν στη σιωπή οι καμπάνες
και τ’ αδιάβατα δρομάκια
φανερώνονται
Όταν βγαίνει το φεγγάρι
θάλασσα τη γη σκεπάζει
κι η καρδιά νησάκι νιώθει
μες στο άπειρο
Με το ολόγιομο φεγγάρι
δεν διψάς για πορτοκάλια
θέλεις παγωμένα φρούτα
καταπράσινα
Όταν βγαίνει το φεγγάρι
κλαίνε με λυγμούς στις τσέπες
πρόσωπα εκατό και ίδια
τ’ ασημόφραγκα
Quando spunta la luna
i rintocchi delle campane cadono nel silenzio,
e le stradicciole si rivelano
impraticabili.
Quando spunta la luna
il mare ricopre la terra,
e il cuore si sente una piccola isola
nell'infinito.
Con la luna piena
non ti disseta l'arancia,
vuoi frutta ghiacciata
tutta verde.
Quando spunta la luna
cento persone, guardando nelle tasche,
piangono singhiozzando,
e in particolare per le dracme d'argento.
android2020 © 05.08.2016