Снова как ребенок

Ήμασταν ακίνητα και αμίλητα αγάλματα,
ήμασταν αγέλαστα, χάνει όποιος γελά.
Γέλασες και κέρδισα κι έτσι μες στα χείλη σου έζησα,
γέλαγες και κέρδιζα, σ’ έχασα μετά…

Κι αν μεγάλωσα κι αν με τη ζωή μου μάλωσα
αν ερχόσουνα, μες στα δυο σου μάτια θ’ άλλαζα
θα γινόμουνα και πάλι παιδί, και πάλι παιδί.

Ήμασταν ακίνητοι απ’ το χρόνο ασυγκίνητοι,
ήμασταν αμίλητοι, χάσαμε κι οι δυο…

Κι αν μεγάλωσα κι αν με τη ζωή μου μάλωσα
αν ερχόσουνα, μες στα δυο σου μάτια θ’ άλλαζα
θα γινόμουνα και πάλι παιδί, και πάλι παιδί, και πάλι παιδί.

Κι αν μεγάλωσα κι αν με τη ζωή μου μάλωσα
αν ερχόσουνα, μες στα δυο σου μάτια θ’ άλλαζα
θα γινόμουνα και πάλι παιδί…

Κι αν μεγάλωσα κι αν με τη ζωή μου μάλωσα
αν ερχόσουνα, μες στα δυο σου μάτια θ’ άλλαζα
θα γινόμουνα και πάλι παιδί, και πάλι παιδί, και πάλι παιδί.


Мы были неподвижными и безмолвными статуями,
мы были неулыбчивыми: тот, кто улыбнется - проигрывает.
Ты улыбнулась, и я выиграл, так я и стал жить на твоих губах,
ты улыбалась, я выигрывал, а затем потерял тебя...

И пусть я вырос, пусть я рассорился со своей жизнью,
если бы ты пришла, я бы изменился на твоих глазах,
я бы снова стал как ребенок, снова как ребенок.

Мы были неподвижными, время нас не тронуло,
мы были безмолвными статуями, и оба проиграли...

И пусть я вырос, пусть я рассорился со своей жизнью,
если бы ты пришла, я бы изменился на твоих глазах,
я бы снова стал как ребенок, снова как ребенок.

И пусть я вырос, пусть я рассорился со своей жизнью,
если бы ты пришла, я бы изменился на твоих глазах,
я бы снова стал как ребенок...

И пусть я вырос, пусть я рассорился со своей жизнью,
если бы ты пришла, я бы изменился на твоих глазах,
я бы снова стал как ребенок, снова как ребенок, снова как ребенок.

Katerina Moscow, Katerina Vasilieva © 24.07.2016

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info