La Sainte des perdus
Ξέρω έναν δρόμο που βγάζει
από την άλλη μεριά
και ένα πλοίο που σαλπάρει κάθε βράδυ.
Φορτώνει ανθρώπους τσακισμένους
σα σπασμένα κλαδιά
και τους περνάει μέσα από το σκοτάδι.
Μετράω τον κόσμο με το σώμα
κι είμαι μικρός για να νικήσω,
μα έχω την γλύκα του στο στόμα
και λέω, σαν νικητής θα ζήσω.
Ξέρω έναν δρόμο που ανεβαίνει
από την άλλη πλαγιά
κι ένα κορίτσι σαν `’ Αγία των χαμένων `'.
Μαζεύει ανθρώπους απ’ τις μάχες,
πληγωμένα κορμιά
δίνει νερό, πλένει τα αίματα των ξένων.
Je connais une route qui débouche
De l’autre côté
Et un bateau qui lève l’ancre chaque soir.
Il transporte des êtres brisés
Comme des branches cassées
Et les fait passer à travers les ténèbres.
Je mesure le temps avec mon corps
Et je suis petit pour vaincre.
Mais j’ai ta douceur à la bouche
Et je dis que je vivrai comme un vainqueur.
Je connais une route qui grimpe
De l’autre versant
Et une fille qui ressemble à « La Sainte des perdus ».
Elle recueille les hommes après leurs combats
Elle donne de l’eau aux corps blessés
Elle lave le sang des étrangers.
www.projethomere.com © 28.07.2016