Ohimé, perché
Ζωγράφιζες με χάδια το κορμί μου
κι εγώ το πίστεψα πως ήσουνα δική μου
μα κάποιο βράδυ που `πεφτε βροχή
σε άλλα χείλη λες την προσευχή
Κι εγώ πάντα εκεί στο αμάν στο γιατί
τη ζωή μου για σένα σκορπάω
κι εγώ πάντα εκεί συλλογιέμαι γιατί
με σκοτώνει αυτό που αγαπάω
Κι εγώ πάντα εκεί στο αμάν στο γιατί
τη ζωή μου για σένα σκορπάω
κι εγώ πάντα εκεί σε ρωτάω γιατί
να πεθαίνω και να σ’ αγαπάω
Φωνάζω μα δεν ξέρω τι σου λέω
παλιό μεράκι μου σαράκι πάντα νέο
πληρώνω με το δάκρυ τα φιλιά
σε αγκαλιάζω μα δεν είσαι πουθενά
Κι εγώ πάντα εκεί στο αμάν στο γιατί
τη ζωή μου για σένα σκορπάω
κι εγώ πάντα εκεί συλλογιέμαι γιατί
με σκοτώνει αυτό που αγαπάω
Κι εγώ πάντα εκεί στο αμάν στο γιατί
τη ζωή μου για σένα σκορπάω
κι εγώ πάντα εκεί σε ρωτάω γιατί
να πεθαίνω και να σ’ αγαπάω
Hai dipinto di carezze il mio corpo,
e io credevo che fossi mia,
ma una sera di pioggia
ti sei chinata sulle labbra di un altro.
E io sempre lì, a esclamare "ohimè", a chiedermi perché,
spreco la mia vita per te,
e io sempre lì, a ragionare sul perché
ciò che amo mi uccide.
E io sempre lì, a esclamare "ohimè", a chiedermi perché,
spreco la mia vita per te,
e io sempre lì, ti domando perché
debbo amarti e morirne.
Urlo, ma non so che cosa ti dico,
il mio vecchio desiderio è diventato un tarlo nuovo,
pago i baci con le lacrime,
ti abbraccio, ma non sei da nessuna parte.
E io sempre lì, a esclamare "ohimè", a chiedermi perché,
spreco la mia vita per te,
e io sempre lì, a ragionare sul perché
ciò che amo mi uccide.
E io sempre lì, a esclamare "ohimè", a chiedermi perché,
spreco la mia vita per te,
e io sempre lì, ti domando perché
debbo amarti e morirne.
android2020 © 19.12.2016