Nella taverna
Στης γειτονιάς το καπηλειό τα πίναμε αντάμα
κι όλο γι αγάπες μου `λεγε πικρές και μακρινές
Κι έπιανε το παράπονο κι αρχίναγε ένα κλάμα
λες κι όλα τούτα γίνανε απόψε ή προχτές
Κι εγώ που δε σε ξέχασα στιγμή κι ας μην το λέω
αμίλητος τον άκουγα ολάκερες βραδιές
Μ’ έπιανε το παράπονο κι αρχίναγα να κλαίω
λες κι ήταν χτες που σ’ έχασα λες κι ήταν μόλις χτες
Bevevamo insieme nella taverna del quartiere,
e sempre mi parlava degli amori tristi e lontani.
E gli prendeva lo sconforto e cominciava a piangere,
pensa che tutto questo è successo la sera di ieri l'altro.
E io, che non ti ho dimenticata un attimo, magari non glielo avessi detto!
Silenzioso ascoltava per l'intera serata.
Mi prese lo sconforto e cominciai a piangere,
pensa che era ieri il giorno in cui ti ho persa, pensa che era appena ieri.
android2020 © 04.10.2016