Madre Grecia
Δεν έχω σπίτι πίσω για να `ρθώ
ούτε κρεβάτι για να κοιμηθώ
δεν έχω δρόμο ούτε γειτονιά
να περπατήσω μια Πρωτομαγιά.
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.
Μα τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια
εσύ φοράς τα αρχαία σου στολίδια
και δε δακρύζεις ποτέ σου μάνα μου Ελλάς
που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς.
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.
Μα τότε που στη μοίρα μου μιλούσα
είχες ντυθεί τα αρχαία σου τα λούσα
και στο παζάρι με πήρες γύφτισσα μαϊμού
Ελλάδα Ελλάδα μάνα του καημού.
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.
Μα τώρα που η φωτιά φουντώνει πάλι
εσύ κοιτάς τα αρχαία σου τα κάλλη
και στις αρένες του κόσμου μάνα μου Ελλάς
το ίδιο ψέμα πάντα κουβαλάς.
No tengo casa para regresar
ni cama para dormir,
no tengo calle ni vecindario
para caminar el uno de mayo.
Me dijiste las grandes palabras falsas
con la primera leche que me diste.
Pero ahora que despertaron las serpientes
te pusiste tus antiguas galas
y, Madre Grecia, no derramas jamás una lágrima
por tus hijos que vendiste como esclavos.
Me dijiste las grandes palabras falsas
con la primera leche que me diste.
Y cuando yo hablaba con mi destino
te habías vestido con tus antiguos lujos,
y me cogiste en un bazar, como una gitana a un mono,
Grecia, Grecia, mi madre de tristezas.
Me dijiste las grandes palabras falsas
con la primera leche que me diste.
Pero ahora que el fuego arrecia de nuevo
tú contemplas tus antiguas bellezas,
y por las arenas del mundo, Madre Grecia,
sigues acarreando siempre la misma mentira.
Avellinou © 25.04.2017