Io sono figlio di Kokkinià

Εμένα τα τραγούδια μου
σαν μοιρολόγια μοιάζουν
τον πόνο της Ανατολής
στη Δύση κουβεντιάζουν

Εγώ είμαι γιος της Κοκκινιάς
της προσφυγιάς εγγόνι
και κλαίει η Σμύρνη μέσα μου
σαν πληγωμένο αηδόνι

Εμένα με νανούρισαν
ταξίμια κι αμανέδες
του Μάρκου τα ρεμπέτικα
μέσα απ’ τους καφενέδες


Per me le mie canzoni
assomigliano a lamenti funebri:
raccontano all'occidente
il dolore dell'Anatolia.

Io sono figlio di Kokkinià
nipote di una profuga
e Smirne piange dentro di me,
come un usignolo ferito.

Mi hanno cantato come ninnananna
storie di viaggi e "aman",
e i rebetika di Markos,
che provenivano dai caffè.

android2020 © 19.10.2016

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info