El chico sonriente
Ήταν πρωί του Αυγούστου κοντά στη ροδαυγή
βγήκα να πάρω αέρα στην ανθισμένη γη
βλέπω μια κόρη κλαίει σπαραχτικά θρηνεί
σπάσε καρδιά μου εχάθη το γελαστό παιδί
Είχεν αντρεία και θάρρος και αιώνια θα θρηνώ
το πηδηχτό του βήμα το γέλιο το γλυκό
ανάθεμα την ώρα κατάρα τη στιγμή
σκοτώσαν οι εχθροί μας το γελαστό παιδί
Μον’ να `ταν σκοτωμένο στου αρχηγού το πλάι
και μόνον από βόλι Εγγλέζου να `χε πάει
κι από απεργία πείνας μέσα στη φυλακή
θα `ταν τιμή μου που `χασα το γελαστό παιδί
Βασιλικιά μου αγάπη μ’ αγάπη θα στο λέω
για το ό,τι έκανες αιώνια θα σε κλαίω
γιατί όλους τους εχθρούς μας θα ξέκανες εσύ
δόξα τιμή στ’ αξέχαστο γελαστό παιδί
Era una mañana de agosto, cerca del amanecer.
Salí a tomar el aire en la tierra florecida.
Veo una muchacha, llora desgarradamente, está en duelo.
Se rompe mi corazón, se perdió el chico sonriente.
Tuvo valentía y coraje y siempre estaré en duelo
por su paso volador, su dulce risa.
¡Maldita sea la hora y el momento!
Mataron nuestros enemigos al chico sonriente.
Ojalá estuviera muerto al lado del líder
y que se hubiera muerto de bala de algún inglés.
Y de huelga de hambre dentro de la cárcel
sería un honor perder el chico sonriente.
Mi amor real, con amor te lo diré,
para todo lo que hiciste, lloraré por ti para siempre.
Porque todos nuestros enemigos los destrozarías tu.
¡Gloria y honor al inolvidable chico sonriente!
Tonia-veria © 17.11.2016