Laten we gaan wandelen in het maanlicht
Τρεις μέρες χώ , τρεις μέρες χώρισα από σένα
τρεις νύχτες μέ , τρεις νύχτες μένω μοναχή,
σαν τα βουνά* που στέκουν τώρα δακρυσμένα
όταν τα βρέ , όταν τα βρέχουν οι ουρανοί.
*σε κάποιες ερμηνείες: σαν τα πουλιά
Διώξε τη λύπη, παλληκάρι
πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι.
Πώς να βγω και, πώς να βγω και να περπατήσω
τα λόγια του, τα λόγια του να θυμηθώ;
με το φεγγάρι πώς, αχ πώς να τραγουδήσω
με το φεγγάρι πώς να παρηγορηθώ;
Drie dagen, drie dagen ben ik van je gescheiden
drie nachten, drie nachten blijf ik alleen,
zoals de bergen* die nu staan te schreien
als uit de hemel de regen erop valt.
*soms: zoals de vogels die nu zitten te schreien
Stuur weg dat verdriet, kerel,
laten we gaan wandelen in het maanlicht.
Hoe kan ik buiten komen en al stappend
mij zijn woorden, zijn woorden herinneren?
hoe kan de maan, ach hoe me laten zingen
hoe kan de maan me troosten nu?
renehaentjens © 01.02.2017