Mi sono stancata
Κουράστηκα να σε κρατώ, πόνε, από το χέρι
το δρόμο να βαδίζουμε μαζί χωρίς χαρά
να `χουμε για παρηγοριά ένα θλιμμένο αγέρι
πουλιά που τα `δειρ’ η βροχή και χάσαν τα φτερά.
Κάνε φωνή μου υπομονή, τραγούδι μου κρατήσου
ξέχασε την παλιά πληγή και παίξε την ψυχή σου.
Βαρέθηκα τον πόνο μου να μου μιλάει για πόνο
δεν την αντέχω τη φωνή να λέει για την πληγή
να μου μιλάει για συμφορά και για τον πόνο μόνο
για τη μεγάλη ώρα μας που θα μας πάρει η γη.
Mi sono stancata di tenerti per mano, dolore,
di camminare per la strada insieme a te, senza gioia,
di avere come consolazione una brezza afflitta
come se fossimo uccelli che la pioggia batte e hanno perso le ali.
Abbi pazienza, voce mia, trattieni la mia canzone,
dimentica la vecchia ferita e lascia suonare il tuo cuore.
Sono gravata dal mio dolore, esso mi parla del dolore,
non sopporto la voce che parla della ferita,
che parla della sventura, e solo di sofferenza,
e della nostra ora suprema che ci toglierà da questa terra.
android2020 © 03.06.2017