Ta noc zostanie tutaj
Πέλαγο να ζήσω δε θα βρω
σε ψυχή ψαριού κορμί γατίσιο
κάθε βράδυ βγαίνω να πνιγώ
πότε άστρα πότε άκρη της αβύσσου
κάτι κυνηγώ σαν τον ναυαγό
τα χρόνια μου σεντόνια μου τσιγάρα να τα σβήσω
Αυτή η νύχτα μένει
αιώνες παγωμένη
που δυο ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο
Χάθηκα κι εγώ κάποια βραδιά
πέλαγο η φωνή του Καζαντζίδη
πέφταν τ’ άστρα μες στη λασπουργιά
μαύρος μάγκας ο καιρός και μαύρο φίδι
μου `γνεφε η καρδιά πάρε μυρωδιά
το λάδι εδώ πως καίγεται και ζήσε το ταξίδι
Αυτή η νύχτα μένει
αιώνες παγωμένη
που δυο ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο
Nie ma mórz co dałyby mi dom
W kocim ciele skryta rybia dusza
Choć co wieczór wabi zgubna toń
Raz do gwiazd a raz na skraj przepaści ruszam
Za czymś ciągle gnam jak rozbitek sam
Me dzieje jak pościele w których papierosy zduszam
Ta noc zostanie tutaj
Na wieki lodem skuta
Dwie dusze w niej schronienia nie zastały
I w świat odeszły same obce i potępiane
Przyziemnej swej miłości tam zaznały
W pewną noc Kazantzidisa głos
Morzem był i wiódł mnie jak niczyją
Gwiazdy spadły na mokradła wprost
Czarnym łotrem bywa czas i czarną żmiją
Serce dało znać pora już jest wstać
Tu wszystko już dopala się - czas zew podróży przyjąć
Ta noc zostanie tutaj
Na wieki lodem skuta
Dwie dusze w niej schronienia nie zastały
I w świat odeszły same obce i potępiane
Przyziemnej swej miłości tam zaznały
EleutheriaPL, Elżbieta Flisak © 13.07.2017