mamá estoy envejeciendo
Τα ρούχα που δεν έμαθα να πλένω
τα βάζω στη σακούλα και σ’ τα φέρνω.
Ρωτάς για την καριέρα μου
τη νύχτα και τη μέρα μου
κι εγώ να σου μιλάω καταφέρνω.
Και σκέφτομαι που πίνω κόκα κόλα
για να `ναι πάντα ίδια αλλάζουν όλα.
Κι ανοίγω το ψυγείο σου,
το "έλα" και το "αντίο" σου
ζητούσα στη ζωή μου πάνω απ’ όλα.
Μαμά, πεινάω
μαμά, φοβάμαι
μαμά, γερνάω, μαμά.
Και τρέμω να `μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:
ωραία, νέα κι ατυχής.
Τα χρόνια που μεγάλωνες για μένα
να ξέρεις πως σου τα `χω φυλαγμένα.
Και τέλειωσα με άριστα
αλλά δεν έχω ευχάριστα,
όλα στον κόσμο είναι γραμμένα.
Τριάντα καλοκαίρια και χειμώνες
τις άγριες σού φέρνω ανεμώνες.
Και κοίτα, ένα μυστήριο
του κόσμου το κριτήριο
πως μοιάζουμε μου λέει σαν δυο σταγόνες.
Μαμά, πεινάω
μαμά, φοβάμαι
μαμά, γερνάω, μαμά.
Και τρέμω να `μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:
ωραία, νέα κι ατυχής.
Los vestidos que no he aprendido a lavar
los pongo en una bolsa y te los llevo.
Preguntame por mi carrera
de mis noches y de mis días
y yo soy capaz de hablarte.
Y pienso mientras bebo coca-cola
para ser todo igual cambia todo.
Y abro tu nevera,
tu "vienes" y tu "hola"
deseé sobre todo en mi vida.
Mamá, tengo hambre
Mamá, tengo miedo
Mamá, estoy envejeciendo.
Y tiemblo de llegar a ser lo que te preocupó
por años: bonita, joven y desdichada.
Los años que creciste por mí
sabes que te los he custodiado.
Y me he licenciado con matricula
pero no tengo noticias buenas,
mamá, todo en el mundo esta escrito.
Treinta veranos e inviernos
te llevo la anémona salvaje.
y mira, un misterio
del mundo el criterio
qué nos asemejamos me dice como dos goccie.
Mamá, tengo hambre
Mamá, tengo miedo
Mamá, estoy envejeciendo.
Y tiemblo de llegar a ser lo que te preocupó por años:
bonita, joven y desdichada.
hrakleitos © 26.10.2006