I miei amici all'alba
Ακούω γέλια να ανεβαίνουν τα σκαλιά
πάλι οι φίλοι μου χαράματα γυρνάνε
έχουν τις μπύρες τους ακόμα αγκαλιά
έξω απ’ την πόρτα μου περνούν και τραγουδάνε
Κι εγώ το γέλιο το δικό σου περιμένω
μ’ ένα ποτήρι απ’ την ανάσα μου θαμπό
ακούω την πόρτα να χτυπάει και σωπαίνω
γιατί απ’ όλους θέλω απόψε να κρυφτώ.
Γιατί δεν τους αντέχω, ζευγαρωμένους
κι εγώ να μην έχω τα χέρια σου να γείρω
Τι θέλω εγώ με τόση αγάπη γύρω
Γιατί θα τους ζηλεύω
και το δικό σου χάδι θα γυρεύω
Κορμί στους πέντε ανέμους
τι θέλω εγώ με τους ερωτευμένους
Δεν έχω άλλα παραμύθια να σκεφτώ
τους είπα τάχα πως ταξίδι έχεις πάει
κι ενώ στη ζάλη τους ποθώ να τυλιχτώ
αφήνω τον εγωισμό να με μεθάει
Γιατί το βήμα το δικό σου περιμένω
μ’ ένα ποτήρι απ’ την ανάσα μου θαμπό
ακούω την πόρτα να χτυπάει και σωπαίνω
γιατί απ’ όλους θέλω απόψε να κρυφτώ.
Ascolto delle salire dalle scale,
di nuovo i miei amici vanno in giro all'alba,
hanno ancora nelle loro braccia le birre,
fuori della mia porta si mettono a cantare.
E io aspetto la tua risata,
con in mano un bicchiere appannato dal mio respiro,
sento bussare alla porta e sto zitta,
perché questa notte voglio nascondermi da loro.
Perché non li reggo, sono delle coppie,
e io non ho le tue mani per distendermi,
che c'entro io con tanto amore attorno?
Perché li invidio,
e cercherei le tue carezze.
Corpo esposto a tutti i venti,
che c'entro io con gli innamorati?
Non ho altre favole da inventarmi,
ho detto loro che eri in viaggio,
e mentre soffro per essere stata coinvolta nel loro stordimento,
lascio che l'egoismo mi ubriachi.
Poiché aspetto di udire i tuoi passi,
con un in mano un bicchiere appannato dal mio respiro,
sento bussare alla porta e sto zitta,
perché questa notte voglio nascondermi da loro.
android2020 © 05.11.2016