Sopló viento del norte, sopló viento del sur
Αγάπη μου σε γύρευα
σ’ αυγή και σε φεγγάρι
και στα ψηλά τα σύννεφα
σε γύρευα τυφλός,
μα ήρθε ο καιρός, ήρθε η βροχή
κι η δροσερή σου χάρη
αγάπη μου σε γύρεψα
γιατί ήσουν ουρανός.
Κι αν ο Θεός που σ’ έπλασε
με μιαν ευχή μεγάλη
να `χεις αστέρι στα μαλλιά
και μια χρυσή καρδιά,
στ’ αλώνια ευθύς υψώθηκε
το χρυσαφένιο στάρι
κι η αγάπη μου μ’ αγάπησε
γιατί ήμουν ουρανός.
Αγάπη μου πως σ’ έχασα
πως η καρδιά μου εστάθη
και τα πουλιά σ’ αρπάξανε
μες στην πολύ βροχή,
ήρθε νοτιάς, ήρθε βοριάς
το κύμα να σε πάρει
αγάπη μου που μού `φυγες
γιατί ήσουν ουρανός.
Mi amor, te andaba buscando
en el alba y en la luna
y en las altas nubes
te buscaba ciego.
Mas llegó el tiempo, llegó la lluvia
y tu gracia fresca,
mi amor, te busqué
porque eras cielo.
Así Dios te creó
con un gran deseo:
que tuvieras estrella en los cabellos
y un corazón de oro.
En los ejidos enseguida espigó
el trigo dorado,
mi amor, te amé
porque eras cielo.
Mi amor, cómo te perdí
cómo mi corazón se detuvo
y los pájaros te arrebataron
en medio de tanta lluvia.
Sopló viento del sur, sopló viento del norte,
la ola te llevó,
mi amor, que te me fuiste
porque eras cielo.
vickyhispa © 14.04.2017