The Bike
Παίρνω ένα ποδήλατο και φεύγω για τ’ αδύνατο
κρατάω στο χέρι το κλειδί
πιάνω το τιμόνι ο σφυγμός μου δυναμώνει
το έργο κάπου το `χω ξαναδεί
Ήμουν μικρό παιδάκι με καθαρή καρδιά
είχα τ’ όνειρό μου, το ποδήλατό μου
κι όλα έμοιαζαν σωστά
έγινα δεκάξι, κι όλα ήταν εντάξει
είχα μια ζωή μπροστά
Το ποδήλατό μου, ήταν πάντοτε δικό μου
και με πήγαινε πολύ μακριά
μέσα στη Σαχάρα, σαν την πιο βαθιά λαχτάρα
μ’ οδηγούσε πέρα απ’ τη χαρά
Και τώρα στον αγώνα, ξανά απ’ την αρχή
Φόρτσα στο πεντάλι, να `ρθουνε κι οι άλλοι
πάμε για ορθοπεταλιές
τα ποδήλατά μας, όπως τα όνειρά μας
ξέρουν από ανηφοριές
I get my bike and leave for the impossible
I hold a key in my hand
I grab the handlebars, my pulse quickens
I've seen that movie somewhere before.
I was a little kid with a clear heart
I had my dream, my bike
And everything seemed right
I turned sixteen and everything was fine
I had my life ahead.
My bike was always mine
And it took me very far
Into the Sahara, like the deepest yearning
It drove me beyond happiness.
And now in the race, again from the start
Pedal hard, so the others can come too
We're going to pedal standing
Our bikes, just like our dreams
Know all about uphills.
ξαν2910, Ross/Ρος © 31.01.2017