Les montagnes renvoient l’écho
Αντιλαλούνε τα βουνά,
σαν κλαίω εγώ τα δειλινά
περνούν οι ώρες θλιβερές
σ’ ένα παλιό ρολόι
κι εγώ τους αναστεναγμούς
τους παίζω κομπολόι
Αντιλαλούνε τα βουνά,
σαν κλαίω εγώ τα δειλινά
Εμπάφιασ’ απ’ τα ντέρτια μου
κι απ’ τα πολλά σεκλέτια μου
κουράγιο είχα στη ζωή,
μα τώρα που σε χάνω
θα είναι προτιμότερο για μένα να
πεθάνω
Αντιλαλούνε τα βουνά,
σαν κλαίω εγώ τα δειλινά
Στενάζω απ’ τις λαβωματιές
κι απ’ τις δικές σου μαχαιριές
λαβωματιές με γέμισες
και μ’ έφαγαν οι πόνοι
και στη φωτιά που μ’ έριξες,
τίποτα δε με σώνει
Les montagnes renvoient l’écho
durant les soirs de mes sanglots
Les heures d’affliction s’inscrivent
Au compteur d’une vielle horloge
Et je joue avec mes larmes :
les perles de mon komboloï
Les montagnes renvoient l’écho
durant les soirs de mes sanglots
Je suis submergé de mes peines
Et de mes si nombreux chagrins
J'étais courageux dans la vie
Mais maintenant que je te perds
Il vaudrait mieux pour moi mourir
Les montagnes renvoient l’écho
durant les soirs de mes sanglots
Je geins à cause des blessures
Et de tous tes coups de couteau
De blessures, tu m’as couvert
Les souffrances m’ont dévoré
Dans le feu où tu m’as jeté
Il n'y a rien pour me sauver
Ηλιασ ο Γαλλος, Olivier Goetz © 30.05.2017