Una generazione perduta
Στα γόνατα κρατάς τ’ αλφαβητάρι
μα της αγάπης λόγια δε χωρά,
εσύ που ήσουν ήλιος και φεγγάρι
μη βλέπεις τα καμένα σου φτερά.
Μια γενιά χαμένη
σε μια πόρτα μένει
γράμμα πεταμένο
που δε θα διαβάσει
άνθρωπος στην πλάση
όσο να προσμένω.
Όπως και νά ’ρθεις πια θα σε γνωρίσω
στη στέρηση, στον πόνο, στον καημό,
απ’ τα σημάδια αυτά θα σε γνωρίσω
κι από τον έρωτά μας τον παλιό.
Sulle ginocchia hai l'abbecedario
ma non contiene parole d'amore,
tu che eri il sole e la luna
non vedi le mie ali bruciate.
Una generazione perduta
rimane alla porta
lettera cestinata
che non leggera'
un uomo del creato
per quanto io l'aspetti.
Anche che tu venga non ti riconoscero'
nella privazione, nel dolore, nella sofferenza,
da questi segni ti riconoscero'
e dal nostro vecchio amore.
roberto patritti, roberto patritti © 28.10.2006