Distacco
Το βράδυ σ’έκρυψε βουβά
στο βιολετί σκοτάδι
βαθύς ο χτύπος του κουβά
στο διπλανό πηγάδι
Ο κάθε δρόμος βγάζει αργά
μπρος στην δική σου πόρτα
πικρό φεγγάρι σεργιανά
στα πεθαμένα χόρτα
Ποτίζει τα βασιλικά
κι είναι πληγή και πόνος
μύρα νωπά
μύρα γλυκά
και τ’ανασαίνω μόνος
La notte silenziosamente ti ha nascosto
nell'oscurità violetta,
il cupo tonfo del secchio
nel pozzo vicino.
Ogni strada conduce in ritardo
davanti alla tua porta,
l'amara luna passeggia
sull'erba morta.
Irriga le piante di basilico,
e c'è la ferita, c'è il dolore,
aromi recenti,
aromi dolci
che respiro da solo.
android2020 © 06.01.2017