The Smile
Πρωί - πρωί που ξεκινώ,
χαμογελώ στον ουρανό,
χαμογελώ στους γείτονες
καθώς τους προσπερνάω.
Κι όταν θα 'ρθεί το δειλινό,
στο σπίτι μου το σκοτεινό,
πάλι με το χαμόγελο,
μ' αρέσει να γυρνάω.
Κι έμαθα με χαμόγελο
τη φτώχεια να περνάω.
Σκληρή κι αν είναι η δουλειά,
τη βγάζω με ψωμί κι ελιά
κι έμαθα το χαμόγελο
απ' της ζωής την πείρα.
Και δε με νοιάζει μια σταλιά
που 'ναι τα ρούχα μου παλιά,
γιατί, εγώ τη φτώχεια μου
απόφαση την πήρα.
Και βλέπω με χαμόγελο
και τη σκληρή μου μοίρα.
Early in the morning when I start out
I smile at the sky
I smile at the neighbours
As I go past them.
And when dusk comes
To my dark house
I still like going around
With the smile.
And I've learnt to live through poverty
With a smile.
As tough as work is
I make do with bread and oil
And I've learnt to smile
From life's experience.
And I don't care one jot
That my clothes are all old
Because to be poor
Is a decision I made.
And I face my hard fate
With that smile.
ξαν2910, Ross/Ρος © 25.02.2017