Quando un vero uomo piange
Όταν κλαίει ένας άντρας τα βουνά ραγίζονται τα ποτάμια σταματάνε και το συλλογίζονται γιατί η πίκρα που τον λιώνει δεν τελειώνει γιατί η πίκρα που τον λιώνει δεν τελειώνει Όταν κλαίει ένας άντρας δώσ’ του το μαντήλι σου δώσ’ του το στερνό τσιγάρο μέσα από τα χείλη σου μπας και λίγο την ξεχάσει κι ησυχάσει μπας και λίγο την ξεχάσει κι ησυχάσει Όταν κλαίει ένας άντρας δίχως να `χει δάκρυα μη μιλάς μη λες κουβέντα κάτσε σε μιαν άκρια Σαν τον πόνο του μεγάλος δεν είν’ άλλος Σαν τον πόνο του μεγάλος δεν είν’ άλλος		Quando un vero uomo piange, i monti si spaccano, i fiumi si fermano, e si mettono a pensare. Perché l'amarezza che lo consuma non ha fine, Perché l'amarezza che lo consuma non ha fine. Quando un vero uomo piange dagli il tuo fazzoletto, mettigli sulle labbra l'ultima sigaretta. Forse tra un poco la dimentica, e si dà pace, forse tra un poco la dimentica, e si dà pace. Quando un vero uomo piange senza lacrime, non parlare, non cercare di conversarci, stai buono da una parte. Non c'è niente di più grande del suo dolore, non c'è niente di più grande del suo dolore.
android2020 © 05.03.2017

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info