A noite se torna
Στα δυο σου μάτια η επαρχία
μέσα στο πείσμα της βροχής
τα ερημωμένα καφενεία
κι η μοναξιά της Κυριακής
Κι εγώ κορμί φυλακισμένο
μες τούς στρατώνες τους παλιούς
ένα φεγγάρι πεταμένο
μέσα σε ξένους ουρανούς
Μα απόψε γίνε
άνεμος κύμα και πανί
η πιο τρελή μου επιμονή
απόψε γίνε
μα, απόψε γίνε
ο μόνος δρόμος μου ξανά
η πρώτη κι η στερνή φορά
απόψε γίνε...
Το πληγωμένο καλοκαίρι
νύχτα στους δρόμους ξεψυχά
κι η μέρα πάλι θα με φέρει
μες στο στρατόπεδο ξανά
Απόψε πάρε τ’ όνειρό μου
που μ’ είχε βγάλει στ’ ανοιχτά
και γίνε πάλι το μικρό μου
καλοκαιράκι του νοτιά
nos seus dois olhos a província
apesar da chuva
os cafés desertos
e a solidão do domingo
E eu no corpo prisioneiro
no meio deles os antigos quartéis
uma lua flutua
em céus estrangeiros
Mas esta noite se torna
Ventos, ondas e panos
minha perseverança mais louca
esta noite se tornar
mas esta noite se torna
minha única estrada novamente
o primeiro e o tempo esterno
esta noite se tornar ...
O ferido verão
A noite morre nas ruas
e no dia, de novo, voltará a me trazer
direto para o campo novamente
Hoje à noite o meu sonho
que tinha crescido aberto
e torna-se mais uma vez o meu pequeno
Verão do sul
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 19.09.2016